Κρύβεις το κουτάλι και ξαπλώνεις στο κρεβάτι. Κοιτάζοντας το ταβάνι, αρχίζεις να αποδέχεσαι την κατάσταση.

Καθώς φτύνεις άλλο ένα ματωμένο δόντι το μυαλό σου πάει στο εξόγκωμα του πατώματος όπου σκόνταψες.

Συνειδητοποιείς πως αν και είναι αργά για να σώσεις τον εαυτό σου, μπορείς να κάνεις το κελί αυτό λίγο πιο υποφερτό για όποιον έρθει μετά από εσένα.

Τι κάνεις;

 

Παίρνεις το κουτάλι..........Μένεις στο κρεβάτι